7 februari 13:00 uur
Met een lach op mijn gezicht sla ik het tafereel voor me gade. Het is een
echt mars vs venus duel. Alleen heeft mars hele erg venustrekjes en venus zou
zo op mars kunnen gaan wonen.
Ik zal even bij het begin beginnen. Gister kreeg
ik een email van een meneer. Of ik bij hem en zijn vrouw kon langskomen voor
advies over een oude stoel. Ze wisten niet
of ze het ding moesten houden of weggooien. Hij mailde ook nog dat hij
uiteraard mijn uurtarief voor het advies geven zou betalen. Wat mij betreft prima,
ik hoefde dus alleen even bij ze langs te rijden en mijn mening te geven. Niet
mijn normale manier van aanpak, maar het was heel dichtbij dus waarom niet.
Kort na het aanbellen gaat de deur open en in de deuropening verschijnt het
siloutte van een eens sterke bejaarde man. Zo iemand waarvan je ziet dat zijn
spieren zijn hele leven volop zijn gebruikt,maar die door de tand des tijds hun
bolling verloren hebben. Hij stelt zich voor en nog voordat hij mij binnen
heeft kunnen laten, klinkt vanuit de
kamer “Doe die deur dicht! We stoken niet
voor joker!”
Met een verontschuldigende
trek om zijn glimlachende mond sluit hij de deur achter me, nadat ik
snel over de drempel ben gestapt. Hij gaat mij voor naar de woonkamer en daar
ontmoet ik de vrouw achter de schreeuw
van even ervoor. Een klein vrouwtje dat bijna niet meer rechtop kan staan,maar
wel zo een die je een handdruk geeft met een waarschuwing erin.
“Goed,” begin ik . “U had het over een stoel?”“Ja,” zegt ze en daarmee de geopende mond van haar man snoerend.
“Kijk dat onding staat hier” Ze wijst naar een hoek bij het raam. Naar de plek waar een prachtige, antieke stoel staat. Tenminste dat zou het weer kunnen worden, want de stof is versleten en het hout heeft echt hulp nodig.
“Hij hier, kan er geen afscheid van nemen,maar als je het mij vraagt is ie rijp voor het grofvuil” Mevrouw praat op een toon die geen tegenspraak duldt. Ik kijk hen even onderzoekend aan en weeg in mijn hoofd mijn woorden af. Voor de zekerheid loop ik naar de stoel en bekijk het eens van alle kanten. Ik hurk en bekijk de onderkant.
“En? Is ie echt rijp voor het grofvuil?” vraagt de man op een toon waaruit ik opmaak dat hij vurig hoopt van niet.
“Oh, doe niet zo sentimenteel, man. Tuurlijk is ie dat, dat zie je toch zo!” bitst zijn vrouw naar hem en richt zich op mij.
“Nou meisje, wat heb ik gezegd, is niets meer he? Tja, die oude mannen ook, hoe ouder hoe meer tranen, neem maar van mij aan!”
Ik kan een lach niet onderdrukken en verdiep me daarom nog maar even in de stof. Maar ik weet allang dat zij geen gelijk heeft. Dit ding is echt antiek en een gewild object op dit moment. Hier moet ik wat mee, ik kan hen deze stoel niet zomaar laten weggooien.
“Nou mevrouw, meneer,” zeg ik als ik omhoog kom. “Ik zie dat er achterstalling onderhoud is, de stoel zal zeker moeten worden opgeknapt, maar weggooien is zonde. Zelfs zo is deze stoel al geld waard.”
Haar ogen vliegen open, alsof ik haar verraden heb. “Ja twee tientjes zeker nou daar ga ik geen noeite voor doen” .
“Eerlijk gezegd denk ik dat 200 euro nu al haalbaar zou moeten zijn. Opgeknapt het dubbele.” Ik draai me wat weg zodat ze de stoel nog eens kunnen bekijken en zie dat meneer’s ogen zijn gaan glimmen. Haar ogen hebben veel weg van een geschrokken hert. Geschrokken omdat ze haar ongelijk moet gaan toegeven.
Ze pakt zijn arm en voert hem naar de andere kant van de kamer, alsof ik
hen daar niet kan horen,haha.
“Hoor eens even, volgens mij heb je haar voor jouw karretje gespannen. Ik
geloof er helemaal niets van, zo’n jong ding hoe kan zij hier nou wat vanaf
weten!”“Nee lieve, ik heb haar gewoon op interntet gevonden. Ze staat als kundig bekend en ik wist ook niet hoe oud ze zou zijn.”
“Nou en dan nog, wij kunnen dat ding nergens heen brengen, hoe wil je dat verkopen dan?”
“Ehm, lieve, ik denk er eigenlijk over om het zelf op te knappen. Weer mooi maken.”
“Ja en dan? Wil je m dan weer terug in die hoek zetten? Als sta in de weg?”
Hij knikt ik zie het vanaf het afstandje. “ja misschien wel,” fluistert hij naar haar.
“Oh jij, jij met je sentiment,’ ze zucht. Dan grijpt ze weer zijn arm en komt naar mij terug.
“Dus jij zou het nu voor 200 euro overnemen?” vraagt ze me en ik zie
paniek op zijn gezicht springen.
"Eh nou dat is niet helemaalwat ik heb gezegd.” Hoe ga ik me hier uit
redden. Ik ben zo geneigd om het voor hem op te nemen.“De stoel is nu zoveel wel waard,maar als ik het overneem moet ik het gaan opknappen en daar zit een beetje een probleem.” Ik voel een oplossing komen.
“Het is erg druk voor mij momenteel en veel opslagruimte heb ik niet. Dus in feite kan ik er nu niets mee.” Ik kijk meneer even aan en zie dat hij mij begrijpt. Hij begint breeduit te lachen.
“Als ik de stoel nu eens ga opknappen,misschien met wat aanwijzingen van uw kant mevrouw, dan kunnen we daarna kijken of wij de stoel zelf houden of dat u het dan alsnog overneemt?” Hij zegt het vragend en de onthutsing is van het gezicht van zijn vrouw af te lezen.
“Oh oude gek, dat kan je toch helemaalniet meer!” sputtert ze nog tegen.
“Hee, ik ben timmerman geweest , dit lukt me echt wel!” bijt hij voor het eerst van zich af.
Ik knik. “Ik vind dit een hele goede oplossing van meneer! Laten we regelmatig contact houden over de voortgang dan kom ik zeker kijken als de stoel klaar is.”
Ze knikken beiden, hij tevreden zij verslagen en daar totaal niet blij mee.
Als ik nog even zwaai naar het echtpaar in de deuropening, kan ik een lach
niet onderdrukken. Snel duik ik mijn auto in. Mijn twee kids wonen duidelijk
allebei op een andere planeet wat emoties en gevoel betreft. Thysia komt echt
van Venus en voor Shane bestaat er geen andere wereld dan Mars. Als je dan
kijkt naar Thijn en mij, twee 40ers dan
is er eigenlijk geen verschil tussen onze planeten meer. En al helemaal geen
oorlog. Maar wat ik nu heb gezien is toch wel een hele verrassing. Was dit
typerend voor de verhouding van de planeten bij het bejaard zijn, zou ons dat
ook gaan gebeuren? Ik weet het niet, ben een beetje confuus. Want wie
had gedacht dat Mars op latere leeftijd op Venus zou gaan wonen en Venus op
Mars!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten