T zonnetje schijnt en ik zit bij de hockeytraining van mijn jongste heerlijk op n bankje. Cappuchino erbij, vitamine D opdoen, serotonine aanmaken en heel misschien het ergste wit op mijn gezicht kwijtraken. Het leven is soms zo heerlijk, daar heeft 40 zijn niets mee te maken hoor!
Dat witte gezicht wel, want zou t zo zijn dat je na een bepaalde leeftijd eerder, sneller je bruine kleurtje verliest waardoor je in de winter nog witter dan wit gaat zien? Als ik naar mezelf kijk zou ik bijna zeggen; absoluut! Pfff het lijkt wel of ik n geest zie zo doorzichtig wit haha!
Dat is zeker ook een reden dat ik ' s ochtends het eerste half uur niet in de spiegel kijk . Maar zonder dat winterse wit is het ook al drama, al die bobbels deuken groeven die er zo'n 10 jaar geleden toch echt niet waren!
Hebben jullie dat dan niet? Dat je jezelf niet herkend zo vlak na het wakker worden. Dat het is alsof de nacht je gezicht veranderd heeft in n bulterige drijfzandmassa met hier en daar diepe grand canyonkloven? Tjonge wat kon ik me daar druk over maken. Staren vol verbijstering deed ik in het begin, toen deppen, boenen, smeren om de schade van de nacht te beperken. Tot ik erachter kwam, wat ik ook deed, het maakte niet uit. Het resultaat was hetzelfde, na een half uur droogde ik op de ene plek op en verdwenen op de andere plek de kraterlijnen.
Dus doe ik nu gewoon alleen maar slim, het eerste half uur geen spiegel! Scheelt heel wat werk en is veel beter voor mijn humeur.
Ja dacht ik gister en vanochtend, zo'n slaapgezicht dat lang moet uitdeuken is een echte 40+ kwaal, zeker na de tweede dag kwart voor 6 op na twee avonden eigenlijk te laat gaan slapen.
Vanochtend kwam ik de 20 jarige dochter van n vriendin tegen. Ze zwaaide uit de verte door de sneeuwvlokken en ik was vroeg dus stopte even voor n praatje. Ze liet de hond uit, duidelijk net uit bed en kwam rustig mijn richting op. En naarmate zij dichterbij kwam wist ik niet meer wat te zeggen. Want wat zat er onder haar wollen muts en boven haar sjaal? En dik, gezwollen drijfzand koppie! Zij! 20 jaar oud! Met moeite kreeg ik eruit:" zo net wakker?" Ze knikte en vertelde dat ze de avond ervoor een erg leuk en laat etentje had gehad. Maar dat nam mijn verbazing niet weg.
Want als n 20 jarige er net zo uit kan zien als ik doe 's ochtends, betekent dat dan niet dat ik t niet aan mijn 40 zijn kan toeschrijven?!?!
Of beter zou het niet aan de leeftijd liggen? En dan in ieder geval niet aan 40 zijn dan?
Of nog beter zou het bij mij met wat tips en trucs als meer nachtrust, minder suikers en meer water dan nog wel eens mee kunnen gaan vallen? Tjonge, geen duidelijkheid maar nog meer vragen.
Tot zover voor nu. T is al verwarrend genoeg, een typisch 40 kwaaltje is toch niet zo typisch 40 kennelijk. Wat denk jij?
Tot gauw, intussen ga ik goed slapen veel drinken en mijn suikers remmen. Wie weet bestaan wonderen toch nog!
Liefs Monique
Geen opmerkingen:
Een reactie posten